کد مطلب:27809 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:42

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

شيعه مي گويد فلان عالم سني عقايد شيعه را تاييدمي كند پس چرا عمل نمي كند؟

- اين كه گفته مي شود فلان عالم سني حقانيت عقايد شيعه را تاييد مي كند و يا مثلا گفته مي شود خود اهل سنت روايات مطابق مذهب تشيع را نقل كرده اند و ...سوال مي شود كه چرا خود اهل سنت يا آن عالم سني عمل نكرده است ؟ پاسخ : اولا، تاييد عقايد شيعه از سوي يك عالم سني ممكن است دو حالت داشته باشد : 1- در واقع شيعه شده است زيرا حقانيت عقايد شيعه را پذيرفته است ولي در ظاهر و اسم هنوز سني مانده است . 2- حقانيت شيعه را تاييد مي كندولي حقانيت مذهب خود را نيز مي پذيرد .بدين معنا كه شيعه را به عنوان يكي از مذاهب اسلامي مي پذيرد، همان گونه كه مذاهب چهارگانه اهل سنت هريك ديگري را مي پذيرند .چنان كه شيخ شلتوت مفتي مصر چنين فتوا داد.البته پذيرش مذاهب ديگر فقط در فروع و احكام است نه در تمام عقايد، مگربراساس مباني پلوراليزم . ثانيا، در بسياري از موارد عالم سني مباني مكتب تشيع را تصديق مي كند اما به دليل تعصب بر مذهب آن را نمي پذيرد .اين حالت در علماي غير محقق اهل سنت فراوان است و نويسنده شخصا مواردمتعددي از اين حالت را مشاهده كرده است . ثالثا : گاه گفته مي شود روايات مويد شيعه در منابع اهل سنت وجود دارد اما برخورد اهل سنت با اين روايات به گونه هاي زير است : 1- آن روايات را گرچه از نظر سند و دلالت تمام مي دانند اما صرفا به دليل مخالفت با مذهبشان ناديده مي گيرند كه منشاآن همان تعصب مذهبي است مانند برخوردي كه با روايات فسق يا نفاق برخي از صحابه موجود است و يا روايات متعددي كه در باب وضو يا برخي از شرايط نماز وارد شده است . 2- آن روايات را از لحاظ سند صحيحنمي دانند زيرا روايات معارضي در برابر آنها در منابع رواييشان موجود است كه يكي از دسيسه هاي خلفاي اموي جعل همين روايات بوده است ( توضيحاين كه تا سال 100 هجري كتابت حديث ممنوع بوده است و از آن پس كتابت حديث نبوي آغاز شد .واضح است كه جعل حديث در اين حالت بسيار آسان صورت مي گيرد .قانون منع كتابت حديث از سوي عمر بن الخطاب در زمان خلافت ابوبكر صادر شد و تا سال 100 هجري از سوي خلفاي اموي اجرامي شد .3- گاه روايت را به گونه اي معنا مي كنند كه با مذهبشان سازگار باشد.يعني عقايد مذهب را قرينه بر معناي روايت مي گيرند كه اين برخورد معمولابا رواياتي است كه از لحاظ سند به هيچ وجه قابل خدشه نيست . مانندبرخوردي كه با حديث غدير دارند.;